á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Motywy i tematy oraz nastrojowość zawarte w większości tych wybranych poezji nie wzbudziły mojego zachwytu, nie porwały i nawet nie zaciekawiły. Były wiersze, które odczułam bardziej, (...) ale potężna większość po prostu mnie nużyła.
Z tych, na które zwróciłam uwagę, jest ten zatytułowany: „Gruda i kamyk”.
„Miłość nie szuka nigdy siebie Ani o siebie ma staranie; Miłowanemu tworzy niebo I tam, gdzie piekieł są otchłanie.
Tę pieśń śpiewała gruda gliny Deptana bydła racicami; Lecz ze strumienia kamyk mały Tymi zaćwierkał jej słowami: Jedynie siebie miłość szuka; Dla swego szczęścia i rozkoszy Miłowanego spętać pragnie; Wbrew niebu mury piekieł wznosi”.